In het dorpje waar ik woon, zijn maar weinig straten. De hoofdstraat is een kleine weg die het dorpje en een aantal gehuchten aansluit op een provinciale of Rijksweg.
Op oude foto’s zie je nog goed dat het eigenlijk een weg is zoals bezongen door Wim Sonneveld Dit dorp, hij wist nog hoe het was :
In het dorpje waar ik woon zijn maar weinig straten. De hoofdstraat is een kleine weg die het dorpje en een aantal gehuchten aansluit op provinciale ofwel Rijkswegen.
Op oude foto’s zie je nog goed dat het eigenlijk een weg is zoals bezongen door Wim Sonneveld in zijn prachtige lied “het dorp” hij wist nog hoe het was :
een zandweg tussen koren door
een kerk, een kar met paard,
het vee…. de boerderijen
een kroeg, een juffrouw op de fiets
een kar die ratelt op de keien
Het vee, de boerderijen
Het lijkt iets uit de vorige eeuw, dat is het ook. Maar de vorige eeuw is nog niet zo lang geleden. Zelf ben ik van 1956 en hoewel ik slechts 11 jaar na de bevrijding geboren ben als meisje leek mij de tweede Wereldoorlog een verhaal van heel lang geleden. De weg waaraan ik woon was tot ik kinderen kreeg nog steeds een onverharde landweg.
Het leven verandert, de wereld verandert. Veranderingen worden al snel vooruitgang genoemd daar is echter wel het een en ander tegen in te brengen. Niet elke verandering is een verbetering.
Wanneer het gaat om vrede die verstoord wordt door oorlog, dan is dat haast iedereen wel duidelijk. Maar ook veranderingen die niets met geweld hebben uit te staan kunnen negatieve ontwikkelingen zijn.
Het is van alle tijden dat er ook tegenbewegingen ontstaan…revoltes… evoluties, revoluties. Actie…reactie.
Het mooiste is het als een ommekeer tot stand komt zonder geweld, door voortschrijdend inzicht.
Sinds ik mij uit onvrede bezig houd met de verkeerssituatie in het dorpje waar ik woon heb ik zo vaak gehoord van mensen
Terug naar het verkeer in mijn straat. Er wordt te hard, veel te hard, gereden. Verkeersborden staan er als …..als wat eigenlijk? Deze borden laten vooral zien dat de gemiddelde Nederlander zijn eigen IK veel belangrijker vindt dan het algemeen welzijn en dat wetsovertreders in ons land weinig te vrezen hebben.
Nieuwe wegen worden aangelegd voor autoverkeer maar oude wegen…. tja die zijn veelal niet berekend op het huidige verkeer.
In kleine oude kernen is het schier onmogelijk de weg te verbreden hetzij er huizen worden afgebroken. De huizen werden in vroeger tijd dicht aan de weg gebouwd en de voertuigen gingen rustig en waren vooral ook veel kleiner en heel veel lichter.
Soms is kan een oudere weg worden aangepast.
In oude stadswijken en dorpskernen zijn parkeervakken aangelegd, stoepen versmald of gewoon weggehaald…..
De aanleg van parkeerplaatsen kreeg voorrang boven die van veilige speelpleinen voor kinderen. Er zijn immers automobilisten dan voetgangers toch? In de nieuwe situatie verdwenen voetgangers en spelende kinderen steeds meer uit het straatbeeld. Ze hadden er niets meer te zoeken, of eigenlijk: te vinden.
In gebieden waar veel voetgangers en fietsers en spelende kinderen over straat gaan moeten automobilisten zich altijd inhouden.
In de moderne stadsuitbreidingen in de nieuwbouw-slaapsteden bedacht de planologen woonerven waar gemotoriseerd verkeer zich mocht bewegen met een snelheid tussen stapvoets en 15 km per uur en voetgangers altijd voorrang genieten.
Snelheidsborden bestonden al lang maar om het aantal borden te beperken en vertrouwend op het gezond verstand van de Nederlandse burger kwamen er zone-30 borden. Deze borden geven aan dat je op de weg, evenals op alle zijstraten niet harder mag rijden dan 30 km per uur.
In de afgelopen jaren is her en der ook “auto te gast” ingevoerd. Op het plaveisel wordt duidelijk aangegeven dat de fietser de koning is van deze weg en niet de auto.
Ondanks alle regelgeving laat de praktijk zien, dat automobilisten vooral daar waar ze niet wonen, waar zij niet zelf jonge kinderen hebben of bejaarde ouders.. zich niet aan de snelheidsbeperkingen houden.
In Nederland is het zo te zien normaal geworden dat men zelf bepaalt of een wet geldt of niet.
We geven op de fiets en in de auto alleen richting aan, als we het zelf nodig achten,
we vinden het normaal om de rode verkeerslichten te negeren als we zelf menen dat we er nog wel door kunnen
of zelf niet zien waarom het licht rood is.
We vinden dat we op een 30 km weg harder mogen rijden als WIJ ZELF niemand zien
of niet meteen begrijpen waaróm we niet harder mogen rijden.
Alsof borden alleen bedoeld zijn om mensen te pesten.
Heden ten dage gaat het dus alleen maar om het Ik-gevoel. Verkeerswetgeving daarentegen, wetgeving in het algemeen, is gericht op WIJ-gevoel.
Je moet 30km/u rijden…. niet omdat JÍJ dan later aankomt maar omdat de mensen om jou heen (wij als maatschappij) gebaat zijn bij die lagere snelheid.
Wetgeving heeft te maken met solidariteit, met een SAMENleving,.
De afgelopen maanden hebben veel mensen zich in mijn straat geërgerd aan eigenzinnige snelheidsduivels. Er was veel overleg met de gemeente en andere organisaties zoals GGD en Veilig Verkeer Nederland. Er werden kleine initiatieven gestart;
er werd een snelheidsmeter geplaatst, iemand plaatste wat oproepen langs de kant van de weg om toch vooral zalf 30 te handhaven.
De reacties waren er van voorstanders en van tegenstanders. De laatste groep wil gewoon niet zien dat hard rijden gevaar met zich mee brengt dan wel geluidsoverlast.
Maar onder de voorstanders is een veel gehoord geluid dat het ook wel heel moeilijk is om niet harder te rijden dan 30 km.
Vraag:
Wat is daar zo moeilijk aan dan?
Antwoorden:
+de mensen achter je vinden dat vaak niet leuk, dan lok je agressief rijgedrag uit
(inbrekers hebben ook een hekel aan beveiliging…. )
+ik wil wel zacht rijden maar ga dan toch te hard
daar is wat aan te doen:
+zet een snelheidsverklikker aan in je auto
+maak er een sport van
+bedenk hoe veel veiliger je bent
+zie jezelf als goed voorbeeld
+zie het als zelfbeheersing
+bedenk wat je fictief aan boetes uitspaart
+bedenk wat je zou willen als je eigen kleine kinderen er zouden lopen
+bedenk wat je zou willen als je zelf probeerde te slapen langs de route
Bedenk vooral dat je zelf in staat bent je snelheid te regelen in je voertuig.