Niemand! De taal is van ons allemaal. We kunnen wel een taalorm afspreken maar de taal als instrument is ons gemeenschappelijke sociale gereedschap. Niettemin gaat het af en toe mis bij de instituten die zich gedragen als taaltsaar. In sommige landen leven groepen mensen aan wie het verboden is om hun eigen taal te spreken of te schrijven. Omdat je op die manier kinderen vervreemdt van hun eigen cultuur en dus hun eigen geschiedenis hoopt een regime een volk in haar macht te krijgen.
Gelukkig hebben wij daar in ons land geen last van. Dat wil zeggen..…
De woke-cultuur van de afgelopen jaren heeft veel mensen zo vreselijk bang gemaakt om voor racist uitgemaakt te worden dat ze het woord zwart”in veel uitdrukkingeen samengestelde woorden niet meer in het openbaar durven uitspreken. En zelfs de officiele taalinstituten bewegen mee met die trend.
Ik neem als voorbeeld wat ik onlangs op de radio hoorde in het natuurprogramma vroege vogels. Het onderwerp was de benamingen van planten en dieren die de laatste jaren regelmatig aan verandering onderhevig is.
Het begon al met de opmerking dat er nog steeds veel geharrewar is over de naamsveranderingen zoals roodborstje …roodborst, puttertje….putter winterkoninkje winterkoning.
Er zijn blijkbaar mensen geweest die zich ergeren aan de uitgang die aangeeft dat het kleine diertjes zijn. Wees eerlijk ….het is liefkozend en liefhebbend. Bovendien gaat het ook echt om kleine diertjes… dat voelt een ieder ook meteen. We spreken niet van een adelaartje. Maar dat piepkleine vogeltje dat winterkoninkje heette moet je niet verwarren met koning Winter en als je het hebt over een putter denk je eerst: en wat put hij dan? hebben we het over de golfsport? of daar heb je de Jantjes daar komme ze an, de mannetjesputters, van Rotterdam ….stoere kerels!!!
Roodborst brengt je al snel bij een adelborst…. heeft niets met vogels van doen.
Wie had er eigenlijk last van die namen? Waarom zou je de namen van dieren zodanig veranderen dat je over een poosje oude boeken over vogels niet meer goed kunt begrijpen. De mensen die deze veranderingen opleggen nemen zelf de term taalzuivering in de mond. Bij mij roept dat een huivering op. Nog erger dan een taalpolitie.
U weet hoe Putin dat aanpakt? Geen oorlog maar een speciale operatie…. en waag het niet om het woordje oorlog uit te spreken. of etnische zuivering…. niet zo schoon.
Ik overdrijf niet. Zuivering….Dat gebeurt namelijk als je de naam Kaffirzwaluw verandert
De kaffirzwaluw werd opgevoerd. De vogelliefhebber natuurfotograaf spreekt het uit als kafferzwaluw. Toch maar goed als dat beestje een nieuwe naam krijgt omdat mensen aanstoot nemen aan die naam want de kafferzwaluw…. (Andrea van Pol werd er zenuwachtig van…. ja, u heeft die naam nu al twee keer uitgesproken, dat is wel genoeg)
Voetstoots wordt aangenomen dat het een scheldnaam is voor een afrikaans volk (Bantoevolk)
Maar klopt dat wel?
E als het zo is, wat dan dan nog! Moeten we dan die naam dan uit de geschiedenis schrappen? Nemen gedane zaken daadoor keer?
Als je achternaam Eijkel is en dat woord wordt heden ten dage als scheldwoord gebruikt, moet je dan uit je stamboom stappen door een nieuwe naam aan te nemen? Verandert dat iets aan wat zich in de geschiedenis heeft afgespeeld?
Houden mensen daardoor op met schelden, met pesten. Moet je je schamen voor je lieve overgrootvader omdat hij “zo’n rare naam” droeg?
Waartoe dienen achternamen eigenlijk?
Stel, je ontdekt dat een van je voorvaderen een ploert was, misschien een slavendrijver maar het kan ook zijn dat hij binnen de grenzen van ons landje een moordeaar was, een uitbuiter, een dief of een verkrachter. Wat gebeurt er dan als je een andere achternaam aanneemt? Dan doe je toch al die mensen die je wel graag in je stamboom wil vinden ook in de zak, is dat de bedoeling? Een postume belediging.
ander voorbeeld:
Adolf Hitler ….”je zal toch maar Adolf heten”, hoorde ik eens. Maar luister, er zijn meer hondjes die Fikkie heten. Die akelige misdadiger was ook genoemd naar een andere Adolf, maar wel een Adolf die niet zo verderfelijk was. Geen enkele reden dus om een keurige, lieve bewonderingswaardige Adolf in je familie niet te vernoemen of zelfs verstoppen.
Als je je verdiept in de geschiedenis van een woord en je neemt de moeite om zaken van alle kanten te bekijken ga je anders oordelen en wellicht ook minder snel veroordelen.
Angst is een slechte raadgever, en lafheid redt de beschaving niet.
Terug naar de Kaffirzwaluw. Inderdaad het woord kaffer wordt gebruikt als scheldwoord. Er zijn destijds ook mensen gemeden en gestorven omdat zij vliegende tering hadden …teringlijders. Niet het woord is verkeerd, de mensen die het woord zo negatief gebruiken deugen niet.
Als juf schreef ooit bewust het woordje POEP op het bord. De leerlingen keken verschrikt….een vies woord. Ooohhhh ! Vies? Ik veegde mijn hand over het woord op het bord, keek naar mijn handpalm: alleen een beetje krijt, is dat vies?
Kaffir is een woord van semitische oorsprong. Vanuit het Jiddisch kwam het in onze taal terecht. Boeren werden daarmee aangeduid, en veehandelaren. Door de vervolgingen gedurende vele eeuwen kwamen er vooral in Amsterdam relatief veel Joden wonen en dat zie je terug in de taal.
Een duikje in de geschiedenis:
Zo’n duizend jaar geleden, in de 11de en 12de eeuw, begonnen Kerk en overheden de joden meer en meer te beschouwen als een gevaar voor de christelijke samenleving. Contact met hen moest zoveel worden vermeden, joden mochten geen publieke functies bekleden, grond bezitten of christenen in dienst hebben. Ze konden niet toetreden tot een handels- of ambachtsgilde. Als jood werd het zo verdomd lastig handel te drijven of een ambacht uit te oefenen. Wat hen restte, was in elk geval de geldhandel, voor christenen verboden, maar niet voor joden. In de 11de en 12de eeuw werd in West-Europa de ruilhandel vervangen door de geldhandel. Maar in 1179 verbood de Kerk het uitlenen van geld tegen rente aan medegelovigen, zich beroepend op een bijbeltekst. Joden sprongen in dat gat, want zij waren geen christenen en vielen buiten het kerkelijk recht. Geleidelijk raakte de geldhandel zelfs voor een belangrijk deel in joodse handen. Natuurlijk kwam daar gedoe over. Als geldverschaffers kregen Joden de reputatie van woekeraars.
Joden waren dus eeuwen lang zelden boeren.
Of het daardoor komt of door de algemene hoogmoed van stedelingen; voor Amsterdammers was vroeger, en misschien nog stééds, iedereen buiten de stadsgrens een boer.
Een beetje negatief. En het woord boers wordt in onze taal vaak gegruikt voor onbeschaafd en onbehouwen.
Het Jiddische woord kaffir betekende boer en/of veehandelaar. Niet zo zeer een scheldwoord. Wèl een woord dat aangeeft dat het niet om mensen uit eigen kring gaat. De zigeuners zeggen gadjo (jiddisch gajes) voor de niet zigeuners.
En de Arabieren duiden de ongelovigen, de niet-moslims aan met het woord Kaffir. Dan is er ook nog een regio in het noord-oosten van Afghanistan dat Kaffirstan heet. (een religieuze afsplitsing?)
Heeft dus niets met discriminatie van een Afrikaans volk met een andere huidskleur te maken.
Als je niets kwaads in de zin heb, durf dan gewoon je eigen taal te gebruiken! Iemand voelt zich beledigd? Leg uit waarom dat echt niet nodig is.
Besteel het beestje niet van zijn naam. geen pijlstaartzwaluw maar een kaffirzwaluw.